Opublikowano

Jak się otrzymuje syrop klonowy

Syrop klonowy, biosyrop.pl

Najważniejsze fakty z historii oraz jak się otrzymuje syrop klonowy

Historia wytwarzania syropu klonowego w Ameryce Północnej sięga czasów jeszcze sprzed okresu kolonialnego. Plemiona Indian z grupy językowej Algonkinów (są to m.in. Mohikanie, Szejenowie czy Delawerowie) pozyskiwały syrop klonowy z drzew klonu na długo przed odkryciem Ameryki przez Kolumba. Według wierzeń indiańskich to Bogowie nauczyli Indian jak pozyskiwać ten smaczny i pożywny syrop. Nic dziwnego, że w okresie zbiorów soku klonowego (pierwsza wiosenna pełnia księżyca) Indianie celebrowali Święto, któremu towarzyszyły odpowiednie rytuały. Jednym z nich był taniec klonu. Jeszcze współcześnie, w ramach pielęgnowania tradycji, Indianie urządzają festiwale klonowego księżyca.
Syrop pozyskuje się głównie z trzech gatunków klonów (cukrowy, czarny i czerwony), ponieważ zawartość cukru w ich soku jest dość wysoka (około 2-5%). Okres zbioru zaczyna się pod koniec lutego i miejscami trwa do połowy kwietnia. Istotne jest, aby temperatura w ciągu dnia nie była zbyt wysoka, bo wtedy sok staje się mniej słodki na skutek wzrostu w nim udziału aminokwasów.
Metody zbierania i przetwarzania soku zostały oczywiście unowocześnione, ale opierają się w dużej mierze na wymyślonych przez Indian zasadach: nacinali oni pniu klonu ostrym kamieniem kształt litery V, w którym umieszczali łodygę trzciny lub rynienkę z kory. Ściekający za ich pomocą sok zbierali do naczyń z kory brzozowej. Aby był gęstszy pozbywali się z niego wody jedną z dwóch metod: kilkakrotne zamrażanie (by usunąć cienką warstwę lodu z wierzchu) albo wrzucanie do soku gorących kamieni, które powodowały odparowanie wody.
Z czasem,  nacięcia na drzewach zastąpiono kilkoma  wywierconymi otworami (są mniej inwazyjne dla drzewa), w których umieszczane są kraniki odprowadzające sok do zbiorników. Zbiorniki ewoluowały od naczyń z kory, poprzez wiadra blaszane aż do torebek plastikowych lub nawet sytemu rurek odprowadzających sok do jednego dużego pojemnika lub parownika. Modyfikowano też metody odparowywania: począwszy od garnków, poprzez patelnie (większa powierzchnia parowania) aż do współczesnych parowników.
Na szczęście bez zmian pozostała zasada, że do wyrobu syropu klonowego nie stosuje się żadnych konserwantów ani środków chemicznych. Żeby uzyskać 1 litr syropu trzeba odparować wodę z 20-50 litrów zebranego soku. Bardzo istotny jest czas odparowywania: zbyt krótki powoduje szybkie psucie się wodnistego soku, zbyt długi może spowodować jego krystalizację.